CSS,,Tallahasse’’, krążownik Marynarki Wojennej Skonfederowanych Stanów Ameryki, Wojna Secesyjna – 1864 rok… Opracowanie autorstwa Fernando Pereza Yuste w skali 1:200, wydane w Heinkel Models w formie elektronicznej. Model dostępny na Ecardmodels i w sklepie Emila Zarkova. Sklejał się przyjemnie i bez większych problemów, aczkolwiek kilka rzeczy nieco zmieniłem, m.in. zrobiłem po swojemu zejściówki między pokładami, bo były zaprojektowane jako płaskie, niebieskie szyby w nadbudówkach zastąpiłem folią, dodałem armatę na dziobie i dorobiłem żagle bo z jakiegoś powodu autor ich nie opracował… Co do uzbrojenia to są rozbieżności w ilości i ustawieniu armat, jak też w innych danych dotyczących jednostki. Ogólnie jestem z modelu zadowolony. Fotki wyszły mi nienajlepsze, niestety u mnie jak zawsze z tym problem. Może kiedyś będę chciał się poduczyć nieco fotografii to zapiszę się na jakieś forum fotograficzne. Puki co jestem modelarzem i na szczęście jest to forum modelarskie  A co do rajdera CSS,,Tallahassee’’…. Zbudowany w 1863 jako parowo-żaglowy dwuśrubowy statek ,,Atalanta", w brytyjskiej stoczni J&W Dudgeon w Millwall nad Tamizą (część Londynu) z przeznaczeniem jako szybki prom do komunikacji przez kanał La Manche. Prawdopodobnie jednak od początku przewidywano zastosowanie go do zyskownego handlu ze Skonfederowanymi Stanami Ameryki, dotkniętymi blokadą morską Unii. Po ukończeniu nazwę zmieniono na ,,Atlanta". Pod koniec 1863 statek dopłynął z Wielkiej Brytanii do Wilmington w Karolinie Północnej, przełamując blokadę Unii. Wzbudził tam zainteresowanie rządu Konfederacji, po czym został zakupiony i zaadaptowany do roli rajdera (w nomenklaturze CS Navy klasyfikowany jako krążownik) . Do służby wcielono go 20 lipca 1864 jako CSS,,Tallahassee’’. Dowódcą rajdera został kmdr. John Taylor Wood, prawnuk prezydenta USA Zachary'ego Taylora i siostrzeniec prezydenta konfederacji Jeffersona Davisa. Załoga składała się z samych ochotników. ,,Tallahassee" wyrwał się 6 sierpnia 1864 roku z Wilmington przez blokadę Unii i uszedł pościgowi czterech okrętów US Navy, odnosząc jedynie niewielkie uszkodzenia. Rajder odbył dziewiętnastodniowy rajd na północ wzdłuż wybrzeża aż po Halifax w Nowej Szkocji, niszcząc dwadzieścia sześć statków i puszczając siedem dalszych za okupem (kilka z nich w odległości zaledwie 60 mil od Nowego Jorku, co wywołało panikę wśród tamtejszych armatorów). Następnie zdziesiątkował flotyllę rybacką na łowiskach w pobliżu stanu Maine i 19 sierpnia zawinął do Halifax, ale władze brytyjskie pozwoliły mu zabunkrować tylko tyle paliwa, by starczyło na powrót do macierzystego portu. Dotarł do Wilmington ponownie przedzierając się przez blokadę 26 sierpnia. Zachęceni tym sukcesem konfederaci postanowili raz jeszcze wysłać krążownik na morze, ale z bliżej nieznanych powodów pod inną nazwą i innym dowództwem. Nowym dowódcą został kpt. mar. W. H. Ward, a nazwę jednostki (na pamiątkę zwycięstwa w bitwie pod Olustee na Florydzie) zmieniono na CSS,,Olustee", lecz nie jest do końca pewne, czy zmiany dokonano jeszcze w porcie czy już po wyjściu w morze. ,, Olustee" przerwał blokadę Wilmington 29 października 1864 roku, ale tym razem doznał pewnych uszkodzeń pod ostrzałem z okrętów Unii. W ciągu następnego tygodnia, grasując w okolicach przylądków zatoki Delaware, zniszczył 6 statków nieprzyjaciela, po czym musiał wracać dla uzupełnienia paliwa. I tym razem – mimo prób schwytania go przez bocznokołową kanonierkę USS,,Sassacus", 6 listopada i cztery inne okręty następnego dnia, udało mu się 7 listopada bezpiecznie dotrzeć do Wilmington. Teraz z okrętu zdjęto uzbrojenie i wysłano, jako łamacz blokady ,,Chameleon", po zaopatrzenie dla Armii Konfederacji. Nowy dowódca kpt. mar. J. Wilkinson wykorzystał to, że okręty przeciwnika były zaprzątnięte bombardowaniem Fortu Fisher i wyrwał się na ocean zupełnie bezpiecznie 24 grudnia. ,,Chaneleon" dotarł na Bermudy, gdzie odebrał spodziewany towar, ale w tym czasie wojska Unii zdobyły Fort Fisher i dwie kolejne próby powrotu do Wilmington lub jakiegokolwiek portu Konfederacji nie udały się. W tej sytuacji Wilkinson odprowadził jednostkę do Liverpoolu z zamiarem przekazania J. D. Bullochowi, agentowi Konfederacji w Anglii. Operacja się nie udała, bowiem natychmiast po wejściu do portu 9 kwietnia 1865 roku brytyjskie władze aresztowały statek i sprzedały w ręce prywatne. Statek miał podjąć służbę w marynarce handlowej, gdy interweniował rząd Stanów Zjednoczonych, żądając zwrotu byłego rajdera i 26 kwietnia 1866 roku statek został przekazany amerykańskiemu konsulowi w Liverpoolu… Konfederaci nie zdołali zrealizować ambitnych planów zbudowania floty wojennej w Europie. Zgodnie z uchwałami Kongresu Południa, CS Navy miała pozyskać na Starym Kontynencie 16 (a nawet 26, jak podają niektóre źródła) jednostek. Niemniej wyczyny tych okrętów, które zdołano pozyskać, były znaczące. Podaje się, że rajdery pod banderą wojenną Konfederacji zatopiły od 216 do 249 statków, a liczbę statków przekazanych przez armatorów z Północy pod inną banderę na skutek ich działań szacuje się na 600 do 1000. Udział amerykańskiej floty handlowej w handlu morskim Unii spadł z 66,5% w 1860 roku do 27,5% w 1864. Rezultaty działań rajderów Skonfederowanych Stanów były więc naprawdę imponujące.

• Wykonanie:
• Skala trudnosci:
• Prezentacja: