,,Mirnyj’’ - rosyjska korweta (slup) biorąca udział w wyprawie Fabiana von Bellingshausena na Antarktydę w latach 1819 – 1821. Model z wydawnictwa Pechatnyy Dvor (Печатный Двор), przeskalowany z 1:100 do 1:200. Części poszycia dennego totalnie do siebie nie pasowały i niewiele brakowało a model znalazłby się w śmieciach, jednak dałem mu szansę i pobawiłem się nieco szpachlą i farbą, co go ostatecznie ocaliło i powoli coś się z tego wyłoniło… Tak więc ostatecznie załopotała na nim jednak bandera Carskiej Marynarki Wojennej… Fabian von Bellingshausen urodził się w rodzinie szlacheckiej 9 września 1778 roku na estońskiej wyspie obecnie noszącej nazwę Saaremaa. Chciał być marynarzem. Wstąpił do korpusu kadetów w Kronsztadzie. W 1797 roku uzyskał oficerski stopień miczmana, w latach 1803-1806 uczestniczył w pierwszej rosyjskiej wyprawie dookoła świata I. F. Kruzenszterna na okręcie „Nadzieżda”, gdzie wykonując większość map nawigacyjnych wykazał się dużymi umiejętnościami. Po zakończeniu wyprawy awansował na stopień kapitana-lejtnanta. W latach 1810-1819 służył na korwetach i fregatach pływając po Bałtyku i Morzu Czarnym. W 1819 roku 25 marca admirał i morski minister Rosji markiz de Traverse powiadomił lejtnanta Michaiła Piotrowicza Lazariewa, że car Aleksander I ma życzenie przyczynienia się do rozprzestrzenienia pożytecznej wiedzy i w tym celu poleca wysłanie dwóch ekspedycji: jednej do Bieguna Południowego, drugiej do Bieguna Północnego, co ma wzmocnić również autorytet Rosji. Pierwszemu zespołowi dano zadanie: „rozpoznanie tej części Południowego Oceanu, w której nikt jeszcze nie był, miejsc, które były znane, oraz wysp których żeglarze nie znali”. 23 maja Bellinshausen otrzymał decyzję objęcia dowództwa nad całą wyprawą i dwoma okrętami „Wostok”, i „Mirnyj”, które wyznaczono „dla dokonania poszukiwań w wysokich południowych szerokościach geograficznych i obejścia lodów wokół Południowego Bieguna.” „Wostok” miał wyporność 900 ton, długość 40m, szerokość 10m, powierzchni żagla 2000m2. Załogę stanowiło 117 ludzi. Statek „Ładoga” decyzją cara przemianowano na okręt wojenny i nadano mu nazwę „Mirnyj” odpowiadającą pokojowym celom planowanej ekspedycji. Załoga mniejszego okrętu dowodzonego przez Michaiła Lazarewa stanowiło 72 ludzi. W czasie trwania wyprawy, w rejonie Południowych Sandwiczy Bellingshausen odkrył 3 wyspy, którym nadał nazwy Zawadowski, Leskow i Torson. Ta ostatnia nazwa została później zmieniona przez władze carskie na wyspę Wysokoj, po skazaniu lejtnanta Torsona za udział w powstaniu dekabrystów. Płynąc dalej na południe rosyjskie okręty doszły do skraju Antarktydy 16.01.1820 roku w rejonie brzegów Księżniczki Marty i po raz drugi w dniach 5-6.02 w rejonie brzegów Księżniczki Rainhildy (współczesne nazwy). Ostrożny w swoich opiniach Bellingshausen nie pisze wyraźnie o odkryciu Antarktydy, bo spodziewano się lądu, a spotkano lód, używa więc nieprecyzyjnie terminów: „górzysty twardo stojący lód”, „macierzysty lód”. Góry lodowe nazywa wyspami lodowymi. W okresie antarktycznej zimy okręty Bellinshausena penetrują południowy Pacyfik, rejon Nowej Zelandii, wyspy Towarzyskie, Samoa, Tonga i południowo-zachodni brzeg Australii (zwanej wtedy Nową Holandią). W kolejnym roku wyprawy okręty podchodzą blisko kontynentu Antarktydy jeszcze trzykrotnie, osiągając najbardziej na południe położony punkt. Wtedy też dnia 9.01.1821 odkryto wyspę Piotra I oraz 17.01.1821 Ziemię Aleksandra I. Droga powrotna wiodła w sąsiedztwie Południowych Szetlandów, gdzie spotyka wiele angielskich i amerykańskich statków łowców fok, w tym statek Palmera. Bellingshausen płynąc wzdłuż Południowych Szetlandów nadaje rosyjskie nazwy: King George nazywa - Waterloo, Livingston – Smoleńsk, Greenwich – Berezyna, Robert – Połock, Nelson – Lipsk i parę innych. W sumie rosyjska wyprawa oznaczyła położenie opisała i nazwała 29 wysp na Atlantyku i Pacyfiku. Okręty powróciły do Kronsztadu 24 lipca 1821, a Bellingshausen wraca na Morze Czarne, gdzie bierze udział w wojnie turecko-rosyjskiej i szturmie Warny. Po jej zakończeniu zostaje mianowany w 1830 roku na stopień wiceadmirała. W 1845 roku zostaje członkiem Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego i gubernatorem twierdzy Kronsztad, gdzie umiera 25 stycznia 1852 roku.

• Wykonanie:
• Skala trudnosci:
• Prezentacja: